"There is no religion higher than the Truth"

De Trekking

Eindelijk was het zover, vrijdagochtend 17 juni. Heel vroeg opstaan en vervolgens de taxi induiken. Waarna we de bus letterlijk op mochten duiken vergezeld door onze gids Devendra en drager Rupesh (altijd met grote smile op z’n gezicht). Allebei onwijs soezige mannetjes waar we nog veel lol mee hebben gehad. Met onze hoofden vol in de wind en onze tassen en spullen stevig vast, reden we naar het startpunt van onze trektocht.
Het begon gelijk met een flinke klim en heeeeeeeeel veel zon! Op ons eerste rustpunt stond er al meteen een meisje met haar zusjes, dachten we, klaar om ons wat te drinken aan te bieden. Hebben ze citroensnoepjes gegeven, maar dit bleek later niet zo’n goed idee te zijn. ALLE kinderen onderweg bleven echt om snoep vragen!!!

Wel hadden we ontzettend veel geluk met helder weer, hele mooie uitzichtpunten gehad, waar je de bergen met hun sneeuwtoppen duidelijk kon zien. En ja hoor, bij het eerste restaurantje voor onze lunch bleek de grootste paniekzaaier van allemaal, Quirine, de eerste leech(bloedzuiger) alweer te pakken te hebben. Een paar mensen, en nee, we noemen geen namen ;), hadden het geluk om diarree te krijgen op de eerste dag van de trekking. Heel fijn! Uiteindelijk kwamen we bij een schattig guesthouse waar we voor heel weinig geld konden overnachten.

De tweede dag gingen we het echte oerwoud in. Veel bloedzuigers gezien maar niet gehad gelukkig! We kunnen geen hangbrug meer zien zoveel als we er zijn tegen gekomen. Onderweg kwamen we een aankondiging van de maoisten tegen, wat de spanning wat verhoogde. Vervolgens werden we twee uur achtervolgd door berghonden en hebben genoten van het koude water van de kolkende rivier. De dag eindigde in een takkezware klim in de regen, die niet voor iedereen even leuk was. Gelukkig konden we daarna bijkomen in de plaatselijk hotspring, die ook nog een prachtig uitzicht bood. De terugweg was een ramp omdat bloedzuigers ons van alle kanten bestookten. Na een soepje weer doodmoe in bed, om de volgende dag met spierpijn op te staan.

Devendra besloot om een short-cut te nemen aangezien niet iedereen in allerbeste staat verkeerde. Wel starten we de dag met een stevige klim omhoog , waarbij we veel rijstvelden met bijbehorende werklieden hebben gezien. Vervolgens werden de vrijwilligers in ons wakker geschud toen een tweetal vrouwen met zwerende voeten ons te hulp riep. Jiske en Quirine hebben verbandjes aangelegd en sokken uitgedeeld in de hoop ze daarmee op weg te helpen. Ondanks de pijn die we ze bezorgden met de betadine, was de dankbaarheid van hun gezichten af te lezen.

Onze laatste dag starte met een zonsopgang achter de bergen, heel mooi! We hadden de hele dag dalen voor de boeg. We besloten rustig aan te doen om zoveel mogelijk van de laatste trekkingsdag te genieten en vooral pijnlijke knieen en schenen te vermijden. Gelukkig viel het wel mee. Bij de laatste hangbrug mochten we toch echt de Maoisten ontmoeten, en helaas ook betalen. Na nog een korte klim konden we in de bus springen terug naar Pokhara. Het bleek nog een hele klus om iedereen in de bus te krijgen omdat deze doodleuk begint te rijden terwijl jij nog aan het instappen bent.. Heel handig! We werden moe en voldaan verwelkomt door onze begeleiders Cigdem en Yolanda.
We hebben het toch maar mooi even geflikt!!!