Bezoek aan Jyoti

Zondag, en de dag doet haar naam eer aan... De zon kon het schijnen vandaag niet laten, en het heeft al twee dagen niet meer geregend. BLOEDheet in Pokhara!!!

In deze hitte zaten wij vanmorgen even op Rikesh te wachten, die ons naar het gebouw van Jyoti zou brengen. Onze voetjes waren al aardig aan het knetteren toen hij, vrolijk als altijd, aan kwam huppelen uit het huis tegenover ons.

Het zou een klein stukje lopen zijn, en hoewel het ook inderdaad achteraf niet zo heel ver was, leek het in de hitte zonder schaduw toch wel een beeeetje tegen te vallen. Vooral toen we onderweg een snelstromende rivier zagen waar de lokale bevolking heerlijk in aan het zwemmen was. Oh wat hadden wij daar ook graag ingejumpt!!!

Maar, wij waren onderweg naar Jyoti. Een stichting die naar ons weten "probleemjongeren" een bed en een opleiding geeft.
We hadden iets kleins en eenvoudigs verwacht, maar toen we er aankwamen keken we onze ogen uit. Zelf heb ik in een flink kamertrainingshuis gewoond, maar dit was zeker nog twee keer zo groot! Ook zag het gebouw er van buiten onwijs netjes uit, in tegenstelling tot wat we tot toen toe gewend waren van Nepal.

We kregen een rondleiding door het gebouw en ook de binnenkant en de lokalen zagen er hartstikke goed uit. Daar hoefde we in ieder geval niets meer aan te klussen ;)
Ondertussen kregen we veel informatie over de stichting en wat zij allemaal doet. ik zal proberen het een beetje op een rijtje te zetten.

Jyoti is een stichting waar jongeren met een moeilijke sociale of financiele achtergrond voor in aanmerking komen. Als je er wilt komen wonen, moet je een formulier invullen en dan ga je door een selectieprocedure heen. Social workers van Jyoti bekijken deze formulieren en gaan eventueel nog extra informatie inwinnen over je familie ed. Ook willen ze natuurlijk graag weten of je het wel echt nodig hebt, want als je er eenmaal woont, doen ze erg hun best voor je en steken veel geld in je opleiding.
Jyoti heeft vier of vijf soorten opleidingen. Je kunt er loodgieter, secretaresse, electrotechneut of "care-giver" een soort verzorgende functie worden. Ook was er tot voor kort een opleiding voor schoonheidsspecialiste en kapper. Vorig jaar zijn er hiervoor veertig meisjes geslaagd en hebben zij ook allemaal werk gevonden in en rond Pokhara! Dat was super om te horen!

Als je net aankomt in Jyoti, mag je drie a vier maanden lang een beetje van elk vak proberen om te kijken wat je leuk vindt en daarna een opleiding kiezen. Dan heb je twee jaar lang theorie- en praktijklessen en de twee jaar daarna ga je "in het veld" werken en langzaam op zoek naar een vaste baan, een soort stage dus.

Zoals we het hoorden is het een superkans voor de kids, een beetje een tweede kans om hun leven succesvol te maken. De meeste van hen komen of van de straat, of van ouders die absoluut geen opleiding voor ze kunnen betalen, soms hebben ze geen ouders meer, of hebben ze een handicap waardoor de kosten voor hun ouders zo hoog oplopen, dat ze beter bij Jyoti op hun plek zijn.

Jyoti heeft twee grote gebouwen, de een voor jongensslaap- en eetplaatsen en voor de klaslokalen, de ander was voor de meisjes. We hebben in veel lokalen een kijkje genomen en vaak was er les, dus dat was wel leuk. Ook kwamen we in de praktijklokalen voor de "plumbers" en dat leek gewoon in alles op onze technieklokalen op de middelbare school. Daar verbaasden we ons echt over, alles zag er zo mooi uit!

Als je klaar bent met je opleiding, ga je op jezelf of terug bij je familie wonen en aan het werk. Als je echt geen plek hebt om naartoe te gaan, heeft Jyoti een soort midway-houses, een tussenhuis, waar je een jaar kunt wonen tijdens je werk en waar Jyoti 40% van je onkosten vergoedt. In die tussentijd kun je zelf sparen, om daarna toch echt de sprong te wagen.

Dit sprak mij allemaal heel erg aan, omdat ik natuurlijk zelf ook zo'n soort training heb gedaan. Het bijzonderste vond ik nog wel dat alles gewoon tot in de puntjes op elkaar leek. Bij het opknappen van het schooltje merkte ik dat ik mijn tevredenheidsgevoel met bijvoorbeeld de kwaliteit van het witten heel erg naar Nepalese begrippen om had gezet. Hier was dat gewoon helemaal niet nodig, ok, op de hang-wc's na dan ;)

Als klap op de vuurpijl bleek onze rondleider de leraar Engels op Jyoti te zijn. En toevallig...doe ik de lerarenopleiding Engels in Rotterdam! Na wat heen en weer geklets mocht ik vandaag een lesje Engels gaan geven aan een klas van 9 jongeren. Het was even eng, maar wel heel leuk om te doen. Natuurlijk liep het meer uit op ervaringen over de verschillende landen uitwisselen dan op echte les, maar dat maakte het niet minder leerzaam.
"Drinken jullie veel bier?" en "Zin er bergen in Nederland?" zijn vragen die al snel over tafel gingen.
En het bijzonderste vond ik na afloop nog wel de vraag van een van de meisjes:
"Will you remember us, when you are back in Holland?"

Of ze me nu geloofde of niet, ik weet in ieder geval zeker dat ik Jyoti en haar leerlingen nooit zal vergeten...