Van Pokhara naar Kathmandu
Door: Hans
09 Juli 2006 | Nepal, Pokhara
Vliegen over richels
Door de stromende regen (nee, deze keer geen schreeuw van blijdschap) moesten we naar het busstation lopen, met al onze bagage. Toen we uiteindelijk vertrokken, klaarde het weer vrij snel op, zeker toen we meer in de buurt van Kathmandu kwamen. We hebben met onze suffe en vermoeide koppen toch nog de nationale krant van Nepal (Kathmandu Post) gehaald. Helaas werd er wel gekopt met "Tourists", maar het was natuurlijk wel harstikke gaaf om erin te staan.
Link: http://www.kantipuronline.com/pdf/tkp3.pdf
(PDF bestand, te openen met Adobe Acrobat Reader - http://www.adobe.nl)
Na een vermoeiende rit en veel bijna-dood-ervaringen van trucks die om een 90 graden bocht kwamen scheuren, toeteren en flink op de remmen moeten staan om te voorkomen dat ze met ons botsten en we in de afgrond zouden storten, kwamen we dan toch aan in Kathmandu.
We regelden twee taxis naar het hotel voor de bagage. Ik ging met de ene taxi mee en Maartje met de andere. De rest ging lopend naar het hotel. Veel goeie ouwe hobbelwegen met uitstekende keien waren tot onze grote verbazing verdwenen. De stad was begonnen met het asfalteren van de wegen! Toen we wegreden vanaf het Greenline-station keken we onze ogen uit. Helaas waren de mannetjes met kokend asfalt bezig op een cruciaal kruispunt om bij het hotel te kunnen komen. Maartjes taxi was er iets eerder dan mijn taxi, en achteraf bleek dat ze haar taxi via een enorme omweg naar het hotel gecommandeerd heeft, voor dezelfde prijs! Ik stapte bij het kruispunt uit (de groep die ging lopen was er ondertussen ook), en toen moesten we langs de zojuist geasfalteerde weg manouvreren. Zeker voor mij en Cigdem was dat een hele opgave, omdat we geen handzame bagage hadden (ik een koffer en Cigdem een enorme (ja, echt enorme) weekendtas). Nu moet je de wegen die wij moesten bewandelen niet voorstellen als die in Nederland (stoep - fietspad - autopad - fietspad - stoep), maar gewoon een stoep, fietspad en autopad samen. Langs de weg waren gelukkig trappen van 3 treden (als opstapje naar de winkels langs de weg), die we konden gebruiken om er langs te komen. We liepen dus geen trap op, maar over 1 of 2 treden in de breedte. Op enkele teervlekken na zijn er geen gewonden gevallen tijdens deze missie, en konden we even later neerploffen op de loungebanken van het hotel. We konden "genieten" van een "vernepaleesde" versie van als ik het me goed kan herinneren MTV. Gruwelijk.
De sleutels van de kamers werden uitgedeeld door Yo en Cigdem. Het toeval wilde dat Yolanda en Cigdem de kamer op de eerste verdieping hadden, en wij op de vijfde... ;-)
Ik had deze keer een luxere kamer dan de kamer die ik aan het begin van onze Nepal-reis had. Ik had nu een TV en een ligbad, met tot nu toe altijd warm water. Als er iets lekker is na een dag in een bus scheuren over richels, is het wel een lang en heet bad.
Verder hebben we 's avonds gegeten bij "Bar & Restaurant Funky Buddha" en de avond voor onszelf gehad.
Door de stromende regen (nee, deze keer geen schreeuw van blijdschap) moesten we naar het busstation lopen, met al onze bagage. Toen we uiteindelijk vertrokken, klaarde het weer vrij snel op, zeker toen we meer in de buurt van Kathmandu kwamen. We hebben met onze suffe en vermoeide koppen toch nog de nationale krant van Nepal (Kathmandu Post) gehaald. Helaas werd er wel gekopt met "Tourists", maar het was natuurlijk wel harstikke gaaf om erin te staan.
Link: http://www.kantipuronline.com/pdf/tkp3.pdf
(PDF bestand, te openen met Adobe Acrobat Reader - http://www.adobe.nl)
Na een vermoeiende rit en veel bijna-dood-ervaringen van trucks die om een 90 graden bocht kwamen scheuren, toeteren en flink op de remmen moeten staan om te voorkomen dat ze met ons botsten en we in de afgrond zouden storten, kwamen we dan toch aan in Kathmandu.
We regelden twee taxis naar het hotel voor de bagage. Ik ging met de ene taxi mee en Maartje met de andere. De rest ging lopend naar het hotel. Veel goeie ouwe hobbelwegen met uitstekende keien waren tot onze grote verbazing verdwenen. De stad was begonnen met het asfalteren van de wegen! Toen we wegreden vanaf het Greenline-station keken we onze ogen uit. Helaas waren de mannetjes met kokend asfalt bezig op een cruciaal kruispunt om bij het hotel te kunnen komen. Maartjes taxi was er iets eerder dan mijn taxi, en achteraf bleek dat ze haar taxi via een enorme omweg naar het hotel gecommandeerd heeft, voor dezelfde prijs! Ik stapte bij het kruispunt uit (de groep die ging lopen was er ondertussen ook), en toen moesten we langs de zojuist geasfalteerde weg manouvreren. Zeker voor mij en Cigdem was dat een hele opgave, omdat we geen handzame bagage hadden (ik een koffer en Cigdem een enorme (ja, echt enorme) weekendtas). Nu moet je de wegen die wij moesten bewandelen niet voorstellen als die in Nederland (stoep - fietspad - autopad - fietspad - stoep), maar gewoon een stoep, fietspad en autopad samen. Langs de weg waren gelukkig trappen van 3 treden (als opstapje naar de winkels langs de weg), die we konden gebruiken om er langs te komen. We liepen dus geen trap op, maar over 1 of 2 treden in de breedte. Op enkele teervlekken na zijn er geen gewonden gevallen tijdens deze missie, en konden we even later neerploffen op de loungebanken van het hotel. We konden "genieten" van een "vernepaleesde" versie van als ik het me goed kan herinneren MTV. Gruwelijk.
De sleutels van de kamers werden uitgedeeld door Yo en Cigdem. Het toeval wilde dat Yolanda en Cigdem de kamer op de eerste verdieping hadden, en wij op de vijfde... ;-)
Ik had deze keer een luxere kamer dan de kamer die ik aan het begin van onze Nepal-reis had. Ik had nu een TV en een ligbad, met tot nu toe altijd warm water. Als er iets lekker is na een dag in een bus scheuren over richels, is het wel een lang en heet bad.
Verder hebben we 's avonds gegeten bij "Bar & Restaurant Funky Buddha" en de avond voor onszelf gehad.
-
11 Juli 2006 - 07:30
Lia:
Wat een heerlijk verhaal. Het is een wonder dat jullie bij je hotel zijn aangekomen, blijkbaar. Je moet er duidelijk wat voor over hebben.
Als ik het zo lees, ben ik blij dat ik er niet bij was. Jiske ook, denk ik. Maar goed, júllie blijven genieten van alles wat je meemaakt. Een hele leuke laatste dag en voor morgen wens ik jullie allemaal een heel goede reis (hopelijk zonder oponthoud deze keer) naar ons zonnige Nederland. Ik kijk uit naar jullie terugkomst, maar zal jullie prachtige verhalen wel missen. -
11 Juli 2006 - 08:57
Esmeralda:
Wat je al niet moet doen voor een beetje hotel haha! Ik ben heel benieuwd hoe de terug reis gaat... maar dat horen we hier allemaal wel als jullie weer veilig op de Nederlandse Bodem staan :)
xxx liefs.xx
-
11 Juli 2006 - 18:30
Anja En Nico:
Nogmaals een goede terugreis gewenst, gekker kan het niet worden vogens mij, we ontvangen julie met prachtig zomerweer in het vooruit schiet, zonder regen.
veel liefs xxxxxxxxxx -
11 Juli 2006 - 19:45
Job:
Namaste,
Jongens goed te horen dat jullie veilig in Katmandu zijn aangekomen, jullie zullen zeker tijdens de busreis een paar keer jullie leven voor bij hebben zien flitsen. Ik kan nu ook eindelijk zeggen dat ik jullie snel weer zal zien. nog een paar uurtjes en ik kan jullie weer eindelijk zien op schiphol, tot dan.
ciao -
11 Juli 2006 - 19:54
Milan:
Hey, echt gaaf dat jullie in die krant zijn gekomen. Helaas hebben jullie niet de juiste pagina gescand. Gelukkig zijn jullie veilig aangekomen. Nog een goede terugreis toegewenst. -
13 Juli 2006 - 04:42
Quirine:
Jongens...
Ik wilde even mededelen... Dat ik na gisteravond rond een uur of 11 veilig op schiphol aangekomen te zijn (maar dat wisten jullie al) én nog een half uur langer onderweg naar huis gereden te hebben omdat we het bordje "Volg 4" hadden gemist...
NU alweer klaarwakker ben.
Het is 6.00 uur!!!! :(
kus een erg moeie Quirine -
13 Juli 2006 - 11:41
Hans:
@Milan:
Helaas is het de krant van gisteren. Op moment van schrijven stond de editie met onze foto nog op deze pagina. -
27 Juli 2006 - 21:15
Anne-Margriet:
Hoi Quirinne en hans,
Quirinne weet je waar ik jou van kent..... Je woonde eens bij Anoeska in de albatrosstraat en ik ben degene waar jou moeder toen een kat van hebt gekocht, grappig he weet je het nou, ik woon ook in de albatrosstraat.
Ja hans zo zie je maar de wereld is klein khoop dat je weer veilig in Vlaardingen bent en alle goeds toegewenst van de van Hoorntjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
